“…A KOMPLEMENTY PRAW JAK AMERYKANIN!”

“Piękną masz tą sukienkę” – powiedziała do mnie kasjerka w markecie dziś rano, pakując moje zakupy. “Uwielbiam Twoją torebkę!” – usłyszałam od obcej babki, którą przepuściłam w drzwiach na poczcie. “Twój piesek jest naprawdę przesłodki!” powiedział starszy pan, którego minęłam na porannym spacerze z Leo. I wiecie co? Wszystkie te słowa wywołały mój uśmiech i sprawiły, że mój dzień rozpoczął się naprawdę miło. W dzisiejszym wpisie pogadamy sobie o komplementach. O ich prawieniu, przyjmowaniu i o tym, jak do tego tematu podchodzą Amerykanie. Opowiem Wam też o tym, jak sama nauczyłam się komplementować nieznajomych i przyjmować komplementy od innych. Jeśli temat Was ciekawi – zapraszam na wpis 🙂

*

Kiedyś słyszałam takie powiedzenie, które mówiło o czerpaniu inspiracji ze stereotypowych, lecz pozytywnych cech kilku narodów, by osiągnąć sukces. Nie pamiętam dokładnie całości, ale było coś w deseń: “pracuj jak Szwajcar, gotuj jak Włoch, kochaj się jak Francuz”… Ja dodałabym do tego: “A komplementy praw jak Amerykanin”. Bo w Stanach ludzie nie szczędzą sobie miłych słów. Potrafią powiedzieć coś miłego do niemal każdego napotkanego człowieka. I powiem Wam, że mi się takie podejście podoba i uważam, że w tej kwestii można się od Amerykanów wiele nauczyć.

JAK TO JEST Z TYMI KOMPLEMENTAMI?

Mówienie komplementów jest elementem pozytywnej komunikacji i wartościowych stosunków międzyludzkich. Miła lecz nieprzesadna pochwała ma sprawić jej adresatowi przyjemność, utwierdzić go, w tym co w nim dobre, podnieść jego samoocenę, a nawet wydobyć pozytywne wartości na światło dzienne.

Choć w swoim życiu usłyszałam niejeden komplement, to nigdy nie spotkałam się z taką ilością pochwał, jak za oceanem. Polacy, choć nie tylko, są dużo oszczędniejsi w komplementowani niż Amerykanie. Mówimy sobie wprawdzie miłe rzeczy, ale raczej tylko w gronie osób znajomych czy rodziny. Przyznacie sami, że mało kto potrafi powiedzieć coś miłego przypadkowej osobie na ulicy! W sumie nic w tym dziwnego, bo często nie ma się pewności, jak taka pochwała zostanie odebrana. Bo przyjmowanie komplementów to kolejna kwestia, która kuleje.

Mnóstwo osób nie wie jak się zachować gdy usłyszy pozytywny komentarz na swój temat. Zamiast szerokiego uśmiechu pojawia się speszona mina. Wynikać to może po części z kultury i przekonań w jakich wiele z nas zostało wychowanych – duch skromności i niewychylanie się przed szereg. Wiele osób nie jest przyzwyczajonych do tego, że ktoś mówi o nich dobrze i tego że mogą wzbudzać podziw i uznanie. Stąd też reakcją na komplement dotyczący ładnej fryzury mogą być słowa: “Daj spokój, dwa miesiące nie byłam już u fryzjera!”, a pochwała dotycząca sukienki kwitowana jest machnięciem ręki i stwierdzeniem, że kiecka jest przecież stara i w dodatku kupiona na przecenie.

CZY AMERYKAŃSKIE KOMPLEMENTY SĄ SZCZERE?

Dla Amerykanów uśmiech na każdym kroku i zagadanie do całkowicie obcej osoby jest całkowicie normalne. Pisałam zresztą o tym w pierwszym odcinku Inności (czytaj tutaj). Small talk z nieznajomym i powiedzenie czegoś miłego jest dla nich naturalne, a po usłyszeniu miłego słowa na swój temat, nikomu nie przyjdzie do głowy by się zawstydzić. Komplementy w Stanach usłyszycie na każdym kroku, a przez ich powszechność niektórym osobom te miłe słowa ze strony Amerykanów wydają się sztuczne i niezbyt szczere.

Dzieje się tak, ponieważ w naszej kulturze komplementy są czasem utożsamiane z pochlebstwami. I przez to rodzi się podejrzenie, że ktoś ma wobec nas nieszczere intencje. Sprawdźcie sobie zresztą definicję słowa komplement w słowniku polskim i angielskim!. Możemy odnieść wrażenie, że ktoś w ten sposób chce nam się przypodobać lub też odnieść dzięki temu jakieś osobiste korzyści. Cóż, nie mam zamiaru Was zapewniać, że każdy jeden komplement, który usłyszycie będzie płynął ze szczerego serca. Może się zdarzyć, że ktoś powie coś miłego przez zwykłą grzeczność, szczególnie w sytuacjach, które takie zachowania mogą prowokować – np. spotkanie biznesowe.

Jednak choć za jakimś odsetkiem miłych słów będzie kryła się wyłącznie potrzeba bycia uprzejmym, ja wierzę że większość amerykańskich komplementów jest mówiona całkiem szczerze. Dlaczego? Bo mnóstwo miłych słów usłyszycie od osób całkowicie przypadkowych, które nie mają żadnego interesu w tym, by być dla Was miłym! Kasjerka w sklepie raczej nie liczy na napiwek, starszy pan w parku – na Twój numer telefonu, a szansa, że kiedykolwiek spotkacie jeszcze osobę, która zaczepiła Was na ulicy jest naprawdę niewielka. Mówią więc coś miłego bo tego chcą i pewnie na serio podoba im się coś co macie na sobie 🙂

JAK NAUCZYŁAM SIĘ PRZYJMOWAĆ KOMPLEMENTY I MÓWIĆ MIŁE RZECZY NIEZNAJOMYM?

Na początku pobytu byłam nieco oszołomiona tą otwartością i komplementami płynącymi od obcych ludzi. Choć nie deprecjonowałam pochwał, to niektóre miłe słowa trochę mnie zawstydzały. Dziś na komplement odpowiadam zawsze uśmiechem i szczerze dziękuję osobie, która do mnie te słowa kieruje. Nie mam też problemu by na pochwałę dotyczącą sukienki dodać, że to moja ulubiona albo człowiekowi komplementującemu moją nową fryzurę odpowiedzieć, że świetnie się w niej czuję. I nie uważam tego za żaden objaw chwalipięctwa, a po prostu zdrowej pewności siebie 🙂 (więcej o amerykańskim poczuciu własnej wartości pisałam tutaj).

Nauczenie się mówienia miłych rzeczy nieznajomym zajęło mi trochę więcej czasu. Nawet jeśli zauważałam i w myślach pochwaliłam czyjąś piękną torebkę, to trudno było mi się odezwać do kogoś nieznajomego w kawiarni czy w sklepie i powiedzieć to na głos. Pamiętacie zresztą historię z butami z haftem? (czytaj tutaj) 😛 Coraz częściej jednak udaje mi się bez zastanowienia powiedzieć coś miłego osobie, której nie znam! Skoro coś mi się szczerze podoba, to wiem że komplementując to, sprawię przyjemność drugiej osobie. Czasem tak niewiele potrzeba by umilić komuś dzień 🙂

*

Uważam, że Amerykanie są naprawdę dobrzy w sztuce prawienia komplementów. Potrafią zagadać do nieznajomego na ulicy, tylko po to, by pochwalić jakiś element garderoby albo ładną fryzurę. Choć niektórzy mogą odebrać amerykańskie komplementy jako nieszczere, ja zazwyczaj biorę je za dobrą monetę. A już zwłaszcza w sytuacjach, gdy osoba komplementująca nie ma żadnego interesu w tym, by powiedzieć mi coś miłego. Dzięki temu, że ludzie w Stanach cześciej prawią komplementy, to sama zdecydowanie lepiej radzę sobie z ich przyjmowaniem niż kiedyś. Komplementy to element pozytywnej komunikacji. Dlaczego więc nie nauczyć się, jak być dla siebie miłym na co dzień, bez żadnego powodu? 🙂

A Wy jak często mówicie coś miłego innym ludziom? Tylko tym znajomym czy również takim zupełnie obcym? A jak jest u Was z przyjmowaniem pochwał? 🙂 Koniecznie napiszcie mi w komentarzach co sądzicie na ten temat!