Dawno nie było nic w temacie programu au pair, prawda? Prawdę mówiąc w tej chwili takie wpisy powstają już głównie w odpowiedzi na Wasze maile i pytania, bo sama będąc kilka lat po programie jakoś niekoniecznie czuję potrzebę, by o tym pisać. Z drugiej strony, niektórzy trafiają na bloga właśnie wyszukując informacji związanych z programem, więc cieszę się, że trochę tych postów tu jest 🙂 Ostatnio rozmawiałam z jedną dziewczyną, która zapytała mnie wprost: Czy jestem za stara by zostać au pair?To pytanie natchnęło mnie do przygotowania wpisu na ten temat. Dziś przeczytacie zatem o “idealnym” wieku au pair i o tym, jakie plusy i minusy może oznaczać wyjazd w młodszym bądź starszym wieku. Zapraszam!
W JAKIM WIEKU MOŻNA WYJECHAĆ DO STANÓW JAKO AU PAIR?
Wiek au pair jest określony przez reguły programu, indywidualnie dla każdego państwa. W USA jest to wiek pomiędzy 18 a 26 rokiem życia. W praktyce trzeba po prostu rozpocząć program przez swoimi 27 urodzinami, żeby wyjechać jeszcze jako osoba 26 letnia. Oznacza to, że wyjechać może zarówno dziewczyna, która ledwo skończyła 18 lat, jak i kobieta, która za chwilę skończy 27. To spora rozbieżność, prawda? Jaki jest zatem najlepszy wiek na wyjazd?
Jak już pisałam wcześniej (w jednym z FAQ na temat au pair – tutaj), to dość indywidualna sprawa. Trudno jest uogólnić, bo tak naprawdę ile wyjeżdżających au pair, tyle historii. Ja osobiście wyjechałam tak późno (miałam 25 i pół roku), bo dopiero wtedy byłam gotowa na taki krok. Myślę, jednak że wyjazd w każdym wieku ma swoje plusy i minusy. W następnych dwóch akapitach postaram się Wam o nich trochę opowiedzieć. Z góry przepraszam Was za odrobinę generalizacji! Zdaję sobie sprawę, że niektóre osiemnastolatki mogą być np. bardziej samodzielne niż kobiety po studiach. I w drugą stronę – kobiety z kilkuletnim stażem pracy mogą być mniej przebojowe niż nastolatki zaraz po maturze. Mówię więc bardzo ogólnie na podstawie własnych doświadczeń i zasłyszanych opowieści.
WYJAZD W MŁODYM WIEKU, ZARAZ PO MATURZE
Jeśli ktoś nie ma pomysłu na dalszą ścieżkę edukacji/kariery po liceum, to program au pair wydaje się wymarzoną opcją. Zdecydowanie lepszą niż pójście na jakiekolwiek studia, byleby tylko studiować 😉 Rok w Stanach to fajny czas na zastanowienie się nad tym “co dalej?”. Bezcenne jest również zdobycie nowego doświadczenie i nie mówię tu o opiece nad dziećmi, tylko o doświadczeniu mieszkania w innym kraju i konieczności radzenia sobie w różnych sytuacjach. To także doskonała lekcja zaradności – większość dziewczyn, które wyjechało wcześnie, po roku za oceanem jest sporo dojrzalsza, niż ich rówieśnice.
Jednak wyjazd w młodym wieku ma także ciemne strony, o których warto wspomnieć. Przede wszystkim, młodszym dziewczynom może czasem być trudniej jest znaleźć dobrą host rodzinę. Niektóre rodziny wolą wręcz by kandydatka była starsza, bo wierzą, że dzięki temu będzie rozsądniejsza i bardziej dojrzała. Takiej au pair szukała właśnie moja host rodzina. To oczywiście nie reguła, ale u nich zwykle to młodsze dziewczyny szukały mocniejszych wrażeń 😉 Wiadomo to sprawa au pair robi ze swoim wolnym czasem, ale gdy hości muszą ją odbierać z komisariatu, bo została zatrzymana za jazdę po pijanemu bądź martwić się jej przypadkową ciążą to problem także dla nich. Oczywiście, absolutnie nie twierdzę, że każda młoda kandydatka jest lekkomyślną nastolatką! Po prostu wiem, że taka jest obawa części hostów.
Nie zawsze jednak wina leży po stronie au pair. Czasem jest wprost przeciwnie i warto mieć świadomość tego, że nie wszystkie rodziny są poprawnie weryfikowane. Słyszałam o przypadkach, że hości CELOWO brali młode au pair, szczególnie z Ameryki Południowej, by wykorzystywać je do dodatkowej pracy. Młodziutkie dziewczyny, często bardzo słabo znające angielski wykonywały dodatkowe polecenia (np. sprzątanie) bo nie chciały stracić pracy i nie potrafiły się poskarżyć. Na szczęście, z tego co widzę, młode Europejki są zdecydowanie bardziej wyszczekane i potrafią walczyć o swoje.
WYJAZD W STARSZYM WIEKU, PO STUDIACH LUB KILKU LATACH PRACY
Jednak do części osób pomysł wyjazdu za ocean przychodzi dużo później. Samodzielne mieszkanie, kilka lat studiów, często trochę doświadczeń z różnych miejsc pracy – to wszystko sprawia, że człowiek staje się odważniejszy i bardziej otwarty na przygodę, jaką może być roczny wyjazd za granicę. Tak dokładnie było w moim przypadku!
Starsza dziewczyna często umie lepiej zarządzać skromnym au-pairowskim budżetem (lata studenckiego życia robią swoje:p) i szybciej potrafi ogarnąć różne dorosłe obowiązki (w końcu doświadczyła już życia “na swoim”). Myśląc nieco stereotypowo, może być bardziej obowiązkowa i odpowiedzialna niż 18 latka, która dopiero co opuściła dom rodzinny i nigdy nie pracowała. Zdążyła się też trochę wyszaleć, więc całonocne imprezy już nie kręcą jej tak, jak kilka lat wcześniej.
Jednak… nie zapominajmy o minusach 😉 Myślę na przykład, że starszej au pair może być trudniej przekonać się do mieszkania pod czyimś dachem. Gdy przez kilka lat człowiek przyzwyczaił się do swobody mieszkania samodzielnie, trudniej zaakceptować jest czyjeś reguły i ograniczenia. Powiem szczerze, że ja początkowo, na szkoleniu aż się wzdrygnęłam na dźwięk słowa “curfew” (ang. godzina powrotu do domu). Na szczęście moja host rodzina miała do mnie pełne zaufanie i nie było żadnych starć w tej kwestii.
Wydaje mi się, że starszym dziewczynom często ciężej jest o socjalizację z innymi au pair z okolicy. U mnie była ona bardzo niewielka i to w sumie z mojego własnego wyboru.
*
Uważam, że nie ma idealnego wieku na wyjazd jako au pair. Ludzie są różni, więc dla jednej osoby wyjazd po maturze będzie super opcją, a drugiej lepiej będzie poczekać kilka lat na odpowiedni moment. Jednak nieco generalizując, można stwierdzić, że zarówno wyjazd w młodym jak i starszym wieku ma swoje plusy i minusy.
Kto z Was był na programie au pair? W jakim wieku wyjechaliście? Z jakimi wadami i zaletami, Waszym zdaniem, wiązał się wyjazd właśnie w takim wieku? 🙂 Mam nadzieję, że podzielicie się ze mną Waszymi przemyśleniami!
No Comments