ŚWIĄTECZNE POZDROWIENIA OD NASZEJ RODZINKI!

Wcześniej składałam Wam już życzenia świąteczne na Facebooku i Instagramie ale jeśli ktoś nie dotarł do nich, to powtórzę jeszcze raz, tutaj 🙂 Życzę Wam byście nie zapomnieli o świątecznej magii nie tylko podczas tego wyjątkowego czasu, ale również przez cały kolejny rok! Wesołych Świąt Kochani! <3

Tak wyszło, że podczas tegorocznych świąt nie zrobiłam ani jednego zdjęcia (nie pamiętam kiedy po raz ostatni zdarzył mi się taki numer). Za to pokażę Wam kilka zdjęć naszej rodzinki w świątecznej odsłonie!^^ A na dole wpisu zdradzam kulisy tej rodzinnej sesji, którą zapewne zapamiętamy na długo 😉

*

KRÓTKA HISTORIA O TYM, DLACZEGO SESJA ZDJĘCIOWA Z LEO TO NIE JEST BUŁKA Z MASŁEM.. 😉

Jeśli ktoś, podczas oglądania tych fotek, pomyślał sobie: “O, jaka słodka rodzinka, a Leo jak ładnie pozuje do zdjęć” to śpieszę się wyprowadzić Was z błędu 😉 Nasz Leo nie jest potulnym aniołkiem jednak do tej pory nie dał chyba nigdy takiego popisu, jak w dniu naszej świątecznej sesji! Była sobota, godzina 16, a do Hyde Park Village wybrali się chyba wszyscy mieszkańcy naszej dzielnicy 😉 Ponieważ na środku skweru dumnie stała piękna choinka to my wybraliśmy to miejsce jako tło to naszych świątecznych zdjęć.

Nie wiem czy Leo nie spodobała się ta świąteczna sceneria, ilość ludzi wokół czy może osoba fotografa, ale odmówił jakiekolwiek współpracy przy robieniu zdjęć. Nie, nie spodziewaliśmy się po nim nieruchomego pozowania do fot. Ba, nawet uprzedziliśmy fotografa, że nasz szczeniak jest wyjątkowo ruchliwy. Jednak to, co tamtego dnia odegrał nasz psiak przekroczyło jego doświadczenie z trudnymi modelami 😉 Pierwszy raz miałam problem, by utrzymać te wierzgające się na wszystkie strony dwa kilo szczeniaka! Mały uparciuch się bowiem wyrywał się i próbował wyskoczyć z naszych objęć gdy tylko usiłowaliśmy zapozować do jakiegokolwiek zdjęcia

Mało, że próbował wyrwać się i zeskoczyć na ziemię to jeszcze dał taki popis wokalny, że wiele spacerujących po skwerze przeniosło swój wzrok na nas. Niejedna osoba zastanawiała się pewnie, co my robimy temu biedakowi, że tak się drze wniebogłosy 😉 Żadne próby uspokojenia, głaskanie, przekupstwa smakołykami i możliwość pobiegania po każdej próbie zdjęcia nie pomagały. Wrzask i wściekłość przy każdym “błysku flesza”. Po 15 minutach mieliśmy wokół siebie mały tłumek gapiów ciekawych dalszego ciągu rozgrywającego się przedstawienia. A my cali zgrzani i spoceni mieliśmy już dosyć zdjęć na następne kilka lat 😉

*

Podziękowaliśmy fotografowi za próbę cierpliwości, upewniając się, że udało się zrobić chociaż jedno rodzinne foto, na którym wszyscy wyglądamy normalnie i udaliśmy się do domu. A Leo, najwidoczniej zmęczony tym całym cyrkiem ze zdjęciami, wtulił się we mnie i słodko zasnął jakieś dwie minuty po naszej sesji.

„Jak on się tak będzie zachowywał w przyszłym roku..” – zapowiedziałam uroczyście – „..to będziemy pozować do zdjęć z maskotką a jego pyszczek dokleimy w fotoszopie.”

„Jak on się tak będzie zachowywał w przyszłym roku..” – rzekł mój wykończony sesją małżonek „..to któregoś dnia wyjdę po papierosy i już nie wrócę!”

;))))))))

A morał z tej historii jest taki, moje dzieci. Nie wierzcie wszystkiemu, co widzicie na pięknych zdjęciach 😉 Czasami rzeczywistość jest zgoła inna! Na przykład taka: