AMERYKAŃSKIE PRAWO JAZDY vol.2

Tak jak obiecałam w jednej z wcześniejszych notek (tutaj), spieszę donieść Wam jak potoczyła się dalej moja przygoda z amerykańskim prawkiem. Część praktyczna za mną! I tym razem rzeczywistość mnie nieco zaskoczyła, oczywiście bardzo miło 🙂 Jeśli jesteście ciekawi szczegółów to zapraszam do czytania posta!

O TYM JAK SAMA ZAWIOZŁAM SIĘ NA EGZAMIN

W poniedziałek, zaraz po zdaniu części teoretycznej, zadzwoniłam, by umówić się na zdawanie jazdy. W Atlancie okazało się to niemożliwe, ponieważ z powodu reorganizacji i zmiany siedziby DDS są kolejki jak w polskim NFZ (terminy na sierpień). Poprosiłam panią by sprawdziła więc inne miejsca w okolicy. Okazało się, że akurat zwolniło się miejsce w następnym tygodniu w Pipidówku Wielkim, jakieś pół godziny z miejsca, gdzie mieszkam.

Zatem po przećwiczeniu parkowania równoległego na koszach ma śmieci (strat w śmieciach nie odnotowano), zapakowałam się w samochód i pojechałam. To już samo w sobie było ironią, żeby samemu zawieźć się na zdawanie prawo jazdy ;-))) Najśmieszniejsze było dla mnie jednak to, że nikt nie sprawdził, czy ja mam w ogóle jakiś dokument uprawniający do jeżdżenia!

Odczekałam swoje w kolejce i pojechałam na plac, czekać na egzaminatora. Największa bowiem różnica, między zdawaniem w Polsce a tutaj, jest fakt, że zdajesz.. swoim samochodem:-) Żadnych WORDowskich eLek z manualną skrzynią biegów! Czym przyjeżdżasz, tym zdajesz. Swoją drogą ciekawie by wyglądało, gdyby ktoś na egzamin przyjechał jakimś wypasiony Ferrari? 😀

JAK WYGLĄDA SAM EGZAMIN PRAKTYCZNY?

Jest.. bardzo krótki – przynajmniej porównując go do zdawania egzaminu w Polsce. Zanim egzaminator wsiądzie do samochodu zdającego, każe mu pokazać prawy i lewy kierunkowskaz oraz zatrąbić. Potem czas na manewry. Każdy musi wykonać parkowanie równoległe między pachołkami i parkowanie tyłem. Następnie wyjazd na miasto. Podczas gdy w Polsce sprawdzenie praktycznego zachowania na drogach zajmuje średnio 45 min (ja swojego czasu jeździłam aż godzinę!) i polega na sprawdzeniu różniastych umiejętności typu włączanie się do ruchu, jazda na rondzie, trudniejszych skrzyżowaniach czy parkowanie na zatłoczonej ulicy, tutaj nie trwa to nawet pięciu minut! Wyjeżdża się z placu manewrów na ulicy, objeżdża się najbliższą przecznicę i… wraca do siedziby DDS. Mój najtrudniejszy “manewr” był skrętem w prawo 😀

Następnie egzaminator gratuluje zdanego egzaminu i wraca się w kolejkę, gdzie robią kolejne zdjęcie i wydają kolejny papierkowy dokument, który używam w oczekiwaniu na twardą kopię. Dokument, który dostałam po zdaniu teorii był bowiem tzw. INSTRUCTIONAL PERMIT, które mieć może tutaj już nawet 15latek, któremu śpieszno do jeżdżenia – warunkiem jest żeby jeździć z rodzicem.

Całkowity koszt wczorajszej imprezy to 20$ – cześć teoretyczna kosztowała mnie 10$ czyli za całe prawo jazdy płaci się 30$. Jeśli chodzi o porównanie kosztu zdobycia prawka w Polsce i Stanach, to… chyba nawet nie ma co porównywać?

*

Ja, oczywiście, jak to ja, nie podeszłam do tego na luzie. Samo jeżdżenie to luz, ale nieco się stresowałam tym parkowaniem równoległym (bo praktycznie nie parkuję w taki sposób). Oraz tym, że trochę wstyd nie zdać, jak się swoje prawko ma tak długo. 😉 Okazało się, że zupełnie niepotrzebnie się denerwowałam. Z egzaminu dostałam 95% a parkowanie równoległe poszło mi tak znakomicie, że aż sama się zdziwiłam 😉 Najważniejsze, że kolejna formalność już za mną! Prawo jazdy amerykańskie w portfelu!

Jak oceniacie amerykański egzamin na prawo jazdy? Niezły cyrk, prawda? 😉 To kto zamiast w Polsce ma ochotę podejść do egzaminu w Stanach? ^^